به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛المانیتور در گزارشی نوشت: مرگ "ملک عبدالله،" پادشاه عربستان سعودی در ماه ژانویه (31 روز منتهی به 11 بهمن) سبب شد موقعیت عربستان در جهان متزلزل شود. برخی ازتحلیلگران ملک عبدالله را مسئول قدرت گرفتن داعش، حمایت از کودتای عبدالفتاح السیسی علیه محمد مرسی در مصر و همچنین حامی ناآرامی‌های سال 2011 (1390) بحرین می‌دانستند. این کشور نیازمند آن بود که پس از به قدرت رسیدن ملک سلمان بن عبد العزیز و تغییر کابینه موقعیت خود را در جهان بازیابد.

در واکنش به شرایط مذکور و به منظور تغییر سیاست‌های فرهنگی عربستان، «عادل الالطریفی» به عنوان وزیر فرهنگ و اطلاعات منصوب شد. الطریفی یک روزنامه‌نگار جوان و لیبرال بود. وی حرفه خود را با روزنامه‌نگاری در روزنامه «الوطن» شروع کرد و هنگامی که به وزارت برگزیده شد مدیر کل شبکه تلویزیونی «العربیه» عربستان بود.

انتصاب الطریفی به عنوان وزیر فرهنگ و اطلاعات، اقدام هوشمندانه‌ای بود، زیرا وی هم با رسانه‌های عربی و هم با رسانه‌های غربی کار کرده بود. همچنین وجه تمایز وی از دیگر افراد کابینه، داشتن تجربه طولانی کار رسانه‌ای در خصوص ایران بود. در حقیقت شواهد بسیاری حاکی از آن بود که الطریفی در شکل دادن سیاست عربستان در خصوص ایران نقش مهمی دارد.

علاقه الطریفی به ایران به آغاز هزاره جدید برمی‌گردد، زمانیکه وی در نشریه «الریاض» مقالات بسیاری در خصوص سیاست داخلی ایران می‌نوشت. بعلاوه اینکه، وی در پنج سال گذشته مسئول تمامی رسانه‌های فارسی‌ زبانی بوده است که از سوی عربستان سعودی حمایت مالی می‌شوند. پس از انتصاب به وزارت نیز وی مسئولیت خود را در رسانه‌های فارسی زبان حفظ کرد. به گونه‌ای که به تازگی شبکه تلویزیونی فارسی زبان «24/7» ویژه موسم حج و همچنین وب‌سایت «الاخباریه» به زبان فارسی را راه‌اندازی کرد. همچنین یک ماهواره تلویزیونی فارسی زبان که عربستان آن را تأمین مالی می‌کند قرار است به زودی راه‌اندازی شود.

الطریفی در زمینه آکادمیک نیز به ایران علاقمند بوده است.موضوع تز دکترای وی، رابطه ایران با عربستان از سال 1997 تا 2005 بوده است. وی تنها عضو کابینه عربستان است که دانش آکادمیک گسترده‌ای در خصوص ایران دارد و همچنین با برخی از ایرانی‌های مقیم خارج ارتباط دارد. وی بر ادامه حمایت کشورش از رسانه‌های فارسی زبان تأکید دارد و در مصاحبه‌ای در این خصوص گفت: «اگر ایرانی‌ها بدانند ما چگونه زندگی می‌کنیم خوب است و این یک نوع دیالوگ میان مردم دو کشور است.»

در ادامه این گزارش آمده است: به نظر می‌رسد الطریفی یک فرد لیبرال است. وی در مصاحبه با مجله «نیویورک تایمز» در سال 2004، گفت: «باید صادق باشیم، وهابیت از زمانی که به وجود آمده است عامل ایجاد خشونت بوده است.» اما حال این سؤال مطرح می‌شود که چگونه تمایلات الطریفی در تصمیم‌گیرهای کابینه تأثیر می‌گذارد؟ به نظر می‌رسد این موضوع چندان موثر نیست و نگرانی نظام مذهبی عربستان سعودی دراین خصوص بی مورد است. دانشمندان وهابی بخش‌های مختلف ساختار قدرت را در این کشور غبضه کرده اند و پافشاری آنها بر تبلیغات ضد شیعه بسیار قوی‌تر از آن است که بوسیله الطریفی متزلزل شود.

پیش از الطریفی، « عبدالعزیز بن محی الدین خواجه» در این منصب بود و به علت توجه نکردن به خواست‌های نظام مذهبی عربستان از کار خود برکنار شد. وی شبکه تلویزیونی «وصال» را پس از یک حمله تروریستی به مرکز شیعیان در «الاحساء» تعطیل کرد. این شبکه تلویزیونی تبلیغات وسیعی علیه شیعیان انجام می‌داد. چندی پس از برکناری خواجه، این شبکه کار خود را از سر گرفت. خواجه در نامه‌ای خطاب به عبدالله، در خصوص سلطه فزاینده نگرش مذهبی سعودی در نظامی سلطنتی و تأثیرات و دخالت‌های آن در دولت هشدار داد. وی همچنین در خصوص روابط ایران با عربستان نوشت: «پادشاه باید برای ازسرگیری روابط با ایران تلاش کند. ایران همسایه ما است و نفوذ غیرقابل انکاری در منطقه دارد. باید با ایران مذاکرات مستقیم انجام دهیم. حضور ایران نباید نادیده گرفته شود. »

به نظر می‌رسد الطریفی آگاهی بیشتری نسبت به خواجه در خصوص حساسیت نظام مذهبی در عربستان دارد. وی همچنین به جو ضد ایرانی درکشورش کاملا واقف است. الطریفی در تز دکترای خود سه دلیلی اساسی برای کاهش روابط ایران و عربستان برشمرده است: اختلافات شدید مذهبی، تفاوت‌های فرهنگی میان دو ملت و مسائل حل‌نشده در خصوص امنیت منطقه. در پایان نگارنده اینگونه نتیجه می‌گیرد که در ابتدا به نظر می‌رسید با توجه به سابقه الطریفی، وی بتواند تا حدودی تأثیر مثبت بر این مسائل داشته باشد. اما با این حال واقعیت این است که پروژه‌های جدیدی که وزارت فرهنگ و اطلاعات عربستان آغاز کرده است سبب گسترش اختلافات مذهبی و فرهنگی بین ایرانیان و مردم عربستان می‌شود، آنچه که کاملا خلاف یافته‌های پژوهش آکادمیک الطریفی است.